Շնորհավոր, ձյու՝ն

    Իջնում է ձյունը ,իջնում լույսի պես,

    Իջնում է խոնարհ ու իջնում է հեզ,

    Իջնում է, հալչում այտերի մանկան,

    Մետաքսով  զուգում ացնող աղջկան…

   Իջնում է ձյունը, իջնում է լույսի պես

  Եվ  այնքա՜ն, այնքա՜ն քնքշորեն մաղում

  Որ թվում է, թե այդքան մեղմ ու հեզ

  Ոչ մի բան չկա արար աշխարհում

Եվ  վաղը, սակայն երբ լինի գարուն,

Երբ դիպչի նրան հաբույր  արևի,

Նա պիտի հալչի, հոսի վարարում

Թռչի լեռներից,ժայռերը ձևի:

Ադուդների մեջ պիտի շառաչի,

Պիտի  փրփրա՝, պիտի հառաչի՝,

Պիտ որոտա՝խոլ ապրոպի պես,

Այս ձյունը խոնարհ,ձյունը մեղմ ու հեզ…